کارن، گل یکساله خاله

یکسال شد قشنگ خاله!!! یکسال گذشت از اون روز قشنگی که پا به زندگیمون گذاشتی. از اون روزی که روحی جدید و امیدی تازه به زندگیمون بخشیدی. اون کارن کوچولو با یه دنیا نیاز، که دل درد های کولیکی آرومش نمیذاشت، الان راه میره و دل میبره. قشنگم کاش میدونستی که چقدر دلم میخواد جور دیگه ای برات خاله گی کنم!!!!یه جور بهتر، عمیق تر. کاش بفهمی که بعضی وقت ها چقدر بیتاب بغل کردن و بوسیدنتم. عزیز دلم فقط بدون که خاله هر کاری میکنه به خاطر تو و نویانه. چون نمیخوام حس حسادت و رقابت تو نویان زنده بشه و از ته دل میخوام که بهترین پسرخاله های دنیا برای هم باشین. کاش خاله شدن رو قبل از مادر شدن تجربه میکردم و با خیال راحت تموم عشقمو نثارت میکردم. فقط بدون که عاشقانه دوست دارم و بهترین ها رو برات آرزو میکنم. امیدوارم که غنچه های لبخند مهمون همیشگی لبهات باشه. عزیزدلم تولدت مبارک.

جشن تولد گرفتن برای شبنم خیلی سخت بود!!! البته شایدم یه جورایی حق داره!!! کارن بیش از حد بهش وابستس و وقتی شبنم هست پیش هیچ کس حتی باباش نمیمونه و شبنم باید دائم یا بغلش کنه یا کنارش راه بره. این بود که جشن تولدش رو تو home cafe گرفتن که اتاق تولد داشت و خدایی هم راحت برگزار شد. تم تولدش هم مک کویین بود که کارن عاشقشه. البته جشن تولدش رو 11 روز زودتر گرفتیم. چون شراره و مامان سعید 15 آذر 1397 کرمانشاه بودن و این شد که ما زودتر رفتیم پیشواز تولد. 

صبح تولد هم رفتیم آتلیه و با این کوچولو یک ساله کلی عکس گرفتیم. البته قرار بود از نویانم عکس بگیرم که نمیدونم چش بود، اصلا نمیموند و قرار شد یه هفته تنها ببرمش. آتلیه شکلات کرمانشاه، یه آتلیه مخصوص کودکه و کلی تم و ... داره. هنوز کار نهاییش رو ندیدم ولی به نظر خوب میاد. بمونه که پرسنلش بهم گفتن پنجشنبه بعد، ساعت 10:30 صبح برای گرفتن عکس های نویان برم. منم بدیو بدیو رفتم بعد بهم گفتن کی ؟!!! کجا؟!!! خلاصه بعد از کلی گشتن فهمیدیم که ای دل غافل، برای پنجشنبه 29 آذر 97 بهمون وقت دادن و ما یه هفته زودتر، 22 آذر رفتیم!!! البته تم یلداشونو چیده بودن و ما از نویان و کارن عکس یلدایی گرفتیم.

مروارید های کارن

اول از همه لازم به توضیحه که این عکس اول مربوط به کیک جشن تولد 33 سالگی منه و هیچ ربطی به جشن دندونی کارن جونم نداره. خخخخخخخ

طبق معمول زندگی کارمندی پنجشنبه 19 مهر 1397 جشن تولد گرفتم که سعید و شبنم هم متاسفانه نیومدن. شبنم میگفت خیلی کار دارم و جشن تولد من با حضور مامان و بابا و مهدی و نویان برگزار شد.و اون دو شاخه رز زیبایی که میبینید کادو نویانه که خودش رفته و برام انتخاب کرده و من زیباترین رزهای جهانو از دستای کوچیکش کادو گرفتم. اون شب نویان نمیدونم چش بود؟! خیلی بیتابی و بدقلقی کرد!!!

حالا بگم از جشن پرماجرا دندونی کارن!!!! اولش که شبنم اصلا تصمیم به جشن گرفتن نداشت!!! کارن به شدت به شبنم وابسته است و شبنم میگفت سختشه. ولی یهویی شبنم دلش خواست و تصمیم گرفت براش دندون فشون بگیره. منم قول دادم کمکش کنم این بود که ژله و تزیین سالاد اولویه رو من گردن گرفتم. آششم قرار شد مامانم درست کنه. شامم از بیرون سفارش داد.

لازمه توضیح بدم که برای درست کردن این ژله ها، اول ژله آبی رو درست کردم و گذاشتم تو یخچال تا کاملا ببنده. بعد شکل دندونا رو از تو ژله آبی رنگ درآوردم. ژله آلوورا رو تو آب جوش حل کردم و بستنی وانیلی رو هم گذاشتم آب بشه. به جای آب سرد، بستنی بهش اضافه کردم و ریختم جای قالبای دندون و اینی که میبینید به دست اومد. البته اسمارتیزها یکم رنگ دادن و موقع سرو به قشنگی الانش نبود.

بگم از ماجرای چسبناک ژله درست کردن من!!! ژله آبی رو حل کردم و خواستم تو یخچال بذارم.طبقات پایین یخچال پر بود و منه تنبل گفتم میذارمش طبقه بالا!!! این طبقه بالا گذاشتن همان و نصف ژله ریختن و یخچال و آشپزخونه و سرتاپا خودم ژله ای شدن همان!!!! لامصب پاک هم نمیشد و خشک که میشد دوباره همه جا چسبناک بود!!!

این tooth family هم کار منه. دوسشون داشتمممم.

خب بریم سراغ جشن دندونی پرماجرا!!!  اول بگم از لباس دندونی کارن که شبنم به سلیقه یکی از دوستاش اطمینان کرده بود و لباسای ساده کارن رو داده بود تا به سلیقه خودش روش کار کنه و دندونی بزنه و وای از لباسی که تحویل گرفت!!!! طرف هرچی دستش رسیده بود چسبونده بود رو لباس!!!! شلوغ شده بود بدددد و مام دوسش نداشتیم. ولی یه دندون طلایی خوشگل پشت لباسه بود که به شبنم گفتم اونو بکنه و بزنه جلوی یه بادی سفید ساده و همونو تنش کنه که همین کارو کرد و مشکل لباس حل شد.

بنر دندونی کارن که قرار بود تو باغ نصب بشه، تا روز قبل جشن سفارش داده نشد!!! چون شبنم میخواست عکس کارن رو با لباس دندونیش بده، لباسش که دیر به دستش رسید بعد هم که مقبول نیوفتاد و خلاصه آخرم قرار شد یه عکس دیگه شو رو بنر بزنن. کسی هم که قرار بود براشون بنر بزنه سر طراحی و چاپش کلی فیلمشون کرد و آخرم گفت نمیتونم و جشن دندونی کارن، بی بنر موند!!! به شبنم گفتم ایرادی نداره کلی بادکنک و ... بگیر با همونا تزیینش میکنیم. قرار بود جشن کارن حوالی 4 و 5 ظهر جمعه 20 مهر 1397 تو باغ بابا برگزار بشه. چون شب سرد میشد و کارن هم میخوابید گفتیم نهایت 10 و 11 جشن تموم شه. شبنم و سعید که برای تزیین رفته بودن باغ تازه ساعت 4 برگشته بودن خونه!!! مام که نویان خوابید و زودتر از 6 نتونستیم حرکت کنیم. تازه همون موقع هم بغلش کردم و تو راه بیدار شد. پیشبینی هواشناسی احتمال بارندگی رو 1% زده بود و نوشته بود غالبا آفتابی!!! حالا هوا شد باد و طوفان و بارون!!! به گفته شبنم تمام تزییناتش رو باد محترم زحمت کشیده بود پاره کرده بود و برده بود!!!

حتی وقتی مهدی و نویان حموم بودن بادی اومد که در یکی از اتاقای خونه ما رو بهم کوبید و در اتاق دیگه باز نمیشد!!! حالا لباسای جشن ما سه تا هم تو اون اتاق بود!!! آخرش مهدی قفلو کلا درآورد تا بتونه درو باز کنه. من و مهدی و نویان هم ست کرم مشکی زدیم. من یه پیرهن کوتاه پوشیدم که بالاتنش کرم و دامنش مشکی بود. مهدی پیرهن کرم و کراوات مشکی، نویانم پیرهن کرم و شلوار کراوات مشکی. تعریف از خود نباشه باید بگم که کلی هم ست ما طرفدار پیدا کرد.

خلاصه جونم براتون بگه که بابا و مامان برای کادو کارن سه چرخه خریده بودن که چون خودشون قرار بود مامانی بابایی رو ببرن باغ، قرار شد ما سه چرخه رو ببریم که اونم داستانی شد!!! تو جعبه ماشین جا نمیشد!!! به هر زوری بود رو صندلی های عقب جاش دادیم و به سمت باغ حرکت کردیم که سعید زنگ زد و گفت برق باغ رفته نیاین!!!! یعنی دیگه ته بدشانسی بود!!! مامان گفته بود ایرادی نداره همه مهمونا بیان خونه مامان.ما زودتر از همه رسیدیم خونه مامان. کلید حیاط رو داشتیم ولی کلید در ورودی هال رو نه. با نویان و سه چرخه کارن تو حیاط مشغول بازی شدیم تا بقیه برسن. عمو بهرام و خاله پرستو (دوست بابام و خانومش) هم باغ نرفته بودن و زودتر از بقیه رسیدن.شبنم اینام بالاخره رسیدن و دوستاشون مشغول خالی کردن ظرف و ظروف و ... تو حیاط بابا اینا شدن. ظرف ها رو پشت در حیاط چیده بودن. بابا که رسید بیخبر از همه چی ریموت در پارکینگ رو زد!!! در باز می شد و ظرف ها رو یکی یکی میشکست!!! من بی اختیار داد زدم که درو باز نکن و ... نویان که به شدت به صدای بلند و داد حساسه حسابی ترسیده بود و گریه میکرد و منم نمیتونستم آرومش کنم!!! تو اوج گریه هاش خواستم بغلش کنم که با دست دورم کرد و زد تو چشم تازه عمل کرده چپ من و خدا میدونه که چقدر ترسیدم!!! مهدی پیشش اومد و از جمع دورش کرد و خودش میگفت که کلی باهاش حرف زده تا آرومش کرده!!! منم فقط دور شدم. قطره چشممو ریختم و چشمامو بستم. بعد از چند دقیقه دیدم بهترم. حالا زمان استراحت کردن نبود. همه ناراحت بودن. جشن رو هوا بود. مهمونا سرگردون شده بودن. بابا به شدت عصبی بود!!! شبنم هم تو ماشین نشسته بود، کارنو شیر میداد و غصه میخورد. به خودم روحیه دادم و بلند شدم و شروع کردم به تزیین میزاش. آمپلی فایر که روشن شد دیگه همه چی رنگ و بوی جشن گرفتو تلخی ها فراموش شد.

بعد ازین اتفاقای غیرمنتظره،  به حق شب خوبی برای همه مون رقم خورد و کلی به همه خوش گذشت.دیگه قسمت بود که جشن اینجوری برگزار بشه و ما هم با احترام به قسمت تا جاییکه تونستیم سعی کردیم شاد باشیم و به خودمون خوش بگذرونیم و چقدر جای شراره و سینا عزیزم خالی بود!!!

کارن خوشگل خاله، رویش مرواریدهای نازت مبارک. همیشه بخندی قشنگم.

(اینم بگم که دندون رو لباس کارن زبر بود و زیر چونه بچه رو قرمز کرده بود. این شد که از وسطای جشن کلا کنار گذاشته شد خخخخ)

شین مثل شکست!!!

نمیشه همیشه برنده بود!! یه جاهایی باید پرچم تسلیمت رو بالا ببری و بپذیری که شکست خوردی!!! پروژه از پوشک گرفتن نویان یکی از همون وقت هاست!!! خیلی مقالات خوندم و مثل همیشه نت رو زیرورو کردم. تو کنکاش هام به یه روشی رسیدم به اسم "روش سه روزه!"نمیدونم مدت زمان کمش بود که منو جذب کرد یا تعداد کامنت هایی که ازین روش راضی بودن.هرچی بود خواستم که انجامش بدم. یه خداحافظی یهویی با پوشک بود. یه روز برای همیشه پوشک رو کنار میذاشتی و دیگه حتی شب هم نباید بچه رو پوشک میکردی.  نویان 28 ماهش میشد و به نظر من وقتش بود که پوشک رو کنار بذاره. برنامه ریزی هامو کردم و چهارشنبه 27 بهمن 1396 رو مرخصی گرفتم که سه روزی خونه باشم. رفتم خرید. براش دمپایی (که بره تو دستشویی) و یه لگن آبی صندلی ای (که هم این روزها دوتا لگن داشته باشم و هم اینکه بعداببرمش خونه مامان برای زمان هایی که اونجاست.) و زیرانداز بهداشتی (که موقع خواب زیرش بندازم و اگه خیس کرد تشک تختش خیس نشه) خریدم. به سفارش بعضی دوستان فرشامم جمع کردم.

خوش قلقی های نویان بدعادتم کرده بود!!! حتی فکر اینکه با شکست مواجه بشم رو نمیکردم!

صبح چهارشنبه شد و پروژه ما کلیک خورد. کلی بهش وعده جایزه و پاستیل و ... دادم ولی بچه انگار اصلا متوجه حرفام نمیشد!!! تا ساعت 1 ظهر 7 بار خودشو خیس کرد!!! اوایل که هیچی نمیگفت. بعد از چندبار بعدش که خیس میکرد،  میگفت جیش کردم!!! و من هربار با خودم تمرین کردم که باید صبور باشم. بالاخره چیزی به ذهنم رسید، پفک!!! خوراکی ممنوعه ای که نویان به شدت دوسش داره و من براش نمیگیرم. نمیدونستم کار درستی میکنم یا نه ولی بهش وعده پفک دادم. گفت جیش دارم و رفتیم رو لگن نشست. جیش نکرد ولی گفت جیش کردم پفک بده!!!! منم دلم سوخت و گفتم خیلییییی کم جیش کردی ولی بهت یه دونه میدم و ماجرا شروع شد. انگار کاملا یاد گرفته بود. هربار جیشش رو روی لگن میکرد و یه دونه پفک جایزه میگرفت. یه بار گفت جیش دارم و رفتیم بعد دیدم پی پیا کرده. خلاصه روز اول همه چی عالی بود. به قول مهدی تنها مشکل این بود که هفته بعد باید از پفک میگرفتمش و البته زبون درد هم گرفته بودم بس که به نویان یادآوری کردم!!!!

حتی شب هم جاشو خیس نکرد و من سرمست بودم و فکر میکردم همه چی تمومه!!!!

روز دوم رسید. از خواب بیدار شد و اصرارهای من برای دستشویی رفتن مجاب به رفتن دستشوییش نکرد!!! چندبار اومد گفت مامان جیش دارم و من سریع رفتم که کمکش کنم ولی با شیطنت خاصی فرار کرد و خندید!!! نمیدونم اشتباهاتم ازینجا شروع شد یا نه، ولی عصبی شدم و خواستم به زور و با گریه رو لگن بذارمش!!! و نویان همیشههههه برنده، این مدل مجادلاته!!!! بهش گفتم اگه شلوارت رو خیس کنی مامان ناراحت میشما و با لحن شیرینی جواب داد "باوووشه". به اصرار بالاخره راضی شد بره جیش کنه و من کلی خوشحال شدم ولی چند دقیقه ازش نگذشته بود که دیدم دوباره خودشو خیس کرده!!! عوضش کردم. اون روز صبح پی پیاشم تو لگن کرد و من کلی تشویقش کردم. ظهر بابا یه سر اومد خونه ما و من برای تشویق نویان به بابا گفتم که نویان دیگه بزرگ شده و پوشک نمیپوشه و ... ولی حس کردم نویان اصلااااا خوشش نیومد!!! یکمی عصبی بود و اصرارهای من برای دستشویی رفتن هم فایده نداشت!!!خودشو نگه میداشت!!! ظهر خوابید بدون اینکه دستشویی بره!!! جاشم خیس نکرد!!! کم کم نگرانی به سراغم اومد. به ذهنم رسید دستشویی رو تزئین کنم تا شاید دلش بخواد بره دستشویی و کوتاه مدت هم جواب داد. پسرم عاشق ماه و ستاره است و بادکنک های فویلی ستاره جذبش کرد و از خواب که بیدار شد رفت رو لگنش جیش کرد ولی مقاومت کردن هاش تموم نشد!!! هرکاری کردم حاضر نشد قبل خواب رو لگن بشینه!!!البته جاشم خیس نکرد.وقتی دیدم اصرار به دستشویی نرفتن داره گفتم بیا پوشکت کنم ولی حتی پوشک رو هم نمیخواست!!! حس کردم تزئین دستشویی هم کار درستی نبوده و از روال عادی خارج شدن بهش استرس داده. این بود که تزئینات رو جمع کردم.

روز سوم هم شروع شد. تصمیم گرفتم اصلا بهش نگم و اصرار نکنم.حس میکردم داره بازیم میده. شاید هم استرس گرفته بود یا شاید لجبازی میکرد!!! هرچی بود این روند آزارم میداد.  رو بالکن داشتم لباس های شسته رو پهن میکردم که مهدی اومد و گفت نویان جیش داره!!! رفت دستشویی و جیش کرد و جایزه شو گرفت و من خوش خیال گفتم حتما کوتاه اومده!!! ولی مقاومت هاش برای دستشویی نرفتن شدت گرفت. خودشو نگه میداشت و من مدام نگران بودم. چندباری هم رو لگن نشست و میگفت جیش کردم ولی خبری از جیش نبود!!!! میگفتم مامان جیش نکردی؟! میگفت "قطره قطره" ولی خبری حتی از یه قطره هم نبود!!! یه بارم نشست و گفت جیش ندارم ولی اومد بیرون و خودشو خیس کرد!!! انگار شرمنده هم شده بود!!! گفت خواستم سنتور بزنم!!!من خیلی سعی میکردم صبور باشم و هیچی نگم ولی از درون بهم ریخته بودم و شاید نویان اینو حس میکرد!!! با هم رفتیم پارک. هر کاری کردم حاضر نشد قبل از بیرون رفتن دستشویی بره!!! هوا هم سرد بود. وسطای بازی دیدم که به شدت خودشو خیس کرده!!! ناامید شده بودم. ظهر جمعه بود و مثل همه جمعه ها خونه مامان بودیم. ظاهرا خیلی پکر نشون میدادم و همه بهم میگفتن دارم زیادی خودمو اذیت میکنم!!! برای تشویق نویان جلو همه بلند گفتم که نویان پوشک نمیپوشه و میره رو لگن جیش میکنه، همه شروع کردن به تشویق و آفرین گفتن و ...که در کمال ناباوری نویان شروع کرد به جیغ زدن و گریه کردن و بهونه گرفتن!!!! انگار خجالت کشید و اصلا دلش نمیخواست کسی اینو بدونه!!! واقعا حس میکردم درمونده شدم!!!خونه مامان چندباری با بازی با مامان و عموسعید رفت و رو لگنش نشست و جیش کرد. چندبارم نشست و جیش نکرد!!! جمعه شب تولد 30 سالگی شبنم عزیزم و یک ماهگی کارن خاله بود.یه جشن خودمونی و دور همی صمیمی. از شانس بد ما برق قطع شد و وقتی برق اومد دیدم نویان خیس کرده.مامان کلی مایعات بهش داد ولی من کم کم حس میکردم باید شکست رو بپذیرم!!! اینکه خیس میکنه و ... اصلا برام مهم نبود!!! اینکه سه روز گذشته بود و روش موفقیت آمیز نبود برام اهمیتی نداشت!! چیزی که نگرانم میکرد این بود که نویان روزبه روز لجبازتر شده بود و روندم سیر منفی داشت!!!! این نگه داشتن هاش عذابم میداد!!! این مقاومت کردن هاش!!! از لگن فراری شده بود!!! امتحان کردیم که رو دستشویی ایرانی بشینه، کنار دستشویی و ... ولی فایده نداشت که نداشت!!! صبح شنبه وقتی از خواب بیدار شد جاشم خیس کرده بود!!!!

مرخصی منم تموم شده بود و باید میرفتم اداره. روحیه خوبی نداشتم. مدام از مامان پیگیر دستشویی رفتنش شدم و متاسفانه نرفته بود!!! هرکاری کرده بودن راضی نشده بود و آخر هم خودشو خیس کرده بود!!! هم مامان و هم خودم دیدیم که چه طور خودش رو جمع میکنه که جلو جیش کردنشو بگیره!!! اینقدر بهم ریخته بودم که حتی تو اداره ازم پرسیدن چمه و چرا اینقدر ناراحتم!!! مقاومت بی فایده بود. نویان سرلج افتاده بود و روز به روز هم داشت بدتر میشد و من میترسیدم این نگه داشتن ادرار به کلیه اش آسیب بزنه. بیشتر از آسیب جسمی هم نگران آسیب روحیش بودم.این همه تلاش کرده بودم که آرامش داشته باشه و به دور از استرس بزرگ بشه، اصلا دلم نمیخواست به هر قیمتی از پوشک بگیرمش!!!  این بود که تسلیم شدم و به مامان گفتم پوشکش کنه. تا شب تو پوشکش هم جیش نکرده بود ولی کم کم به روال عادیش برگشت. گرچه الانم اصلا دلش نمیخواد پوشکش رو عوض کنم!!!! حرفی هم از لگن میشه میگه نه دوست ندارم!!!! نمیدونم شاید هم توقع من از نویان زیاد بود!!! شاید چون خیلی خوب و منطقی با همه چی کنار میومد منو پرتوقع کرده بود!!! شاید اصلا آماده از پوشک گرفتن نبود!!! شاید من برخلاف اون چیزی که فکر میکنم بهش استرس داده بودم. نمیدونم!!! ممنون میشم اگه ایده و نظری دارین باهام درمیون بذارین. فعلا این پروژه رو متوقف کردم و احتمالا چند ماه بعد تو بهار، دوباره اقدام کنم. ممنون میشم اکه تجربه ای دارین منو درجریان بذارین.

بعد ازین ماجراها بود که مطمئن شدم نویان به شدت حساسه مثل خودم و به شدت لجبازه مثل باباش!!!

این عکس ها هم مربوط به جمعه 29 دی 1396 و جشن تولد سی سالگی شبنم و جشن یک ماهگی کارن جونمه. عشق خاله کلی بزرگ شده. ایشالا که همیشه در کنار هم شاد و سلامت باشن و به همه آرزوهاشون برسن.

نویان به شدت به کارن علاقه داره و دلش میخواد نازش کنه و دست به سرش بکشه. ذره ای حسادت به کارن رو احساس نکردیم خدا رو شکر. البته همه حواسمون هست. من و مهدی که به ندرت جلوی نویان بغلش میکنیم. مامان و بابا و شبنم و سعید هم بیشتر از پیش حواسشون به نویان هست و باهاش بازی میکنن و خداروشکر برخورد پسرم با پسرخالش ستودنیه.

راستی یه چیز جالب نویان میگه که دلم خواست اینجا ثبتش کنم. یه بار به پشت لب مهدی اشاره کرد و گفت این چیه؟! مهدی هم بهش گفت "جاسیبیلی". از اون به بعد وقتی اعضا صورت رو اسم میبره همیشه "جاسیبیلی" رو هم میگه

بعد نوشت: نویان بعد ازین ماجرا، تو پوشک هم که جیش میکنه اعلام میکنه  دیشب بعد ازینکه اعلام کرد جیش کردم گفتم ایرادی نداره پوشک داری. بعدش گفتم مامان میخوای بری رو لگنت جیش کنی؟وروجک میگه ولمون کن بابا بذار همینجا جیش کنم  خلاصه از خنده هلاک شدم از دست این جوجه...

یلدایتان اهورایی

برایم از عاشقانه هایت بگو

یلدا پر از عاشقانه های پاییز است

که لبخندش را نثار می کند

به عروس سپید زمستان

و پل می زند بوسه ی شب را

به مهمانی نور...

#فائزه اسدزاده

آخرین روز پاییز رو مهمون بلوار زیبای طاقبستان شدیم و نویانم حسابی از بازی میون برگ های پاییزی لذت برد. آخر هم با گریه تونستیم برگردیم خونه. انگار نویان هم مثل من، دل کندن از پاییز براش سخت بود.

آخرین روز پاییز و پرسه زدن در برگ های زرد. برگ های زرد، قصه های سبز...

یلداتون مبارک

این هم سفره زیبای یلدای فروشگاه رفاه، که پنجشنبه 23 آذر به دیدارش رفتیم.

سومین یلدا با حضور نویان و کارن برام حس عجیبی داشت. دوسش داشتم و لبریز از احساس بودم. چون مامانی زمین خورده بود و دنده هاش اذیت بود، امسال برخلاف همیشه که خونه مامانی جمع میشدیم، مهمون مامان بودیم.

ژله و آدم برفی پشمکی رو خودم درست کردم و میز یلدا رو چیدم. نویان و آیلین حسابی رقصیدن و دویدن و شادی کردن. صدای خنده های از ته دلشون بهترین هدیه یلدای من بود. شاد باشید که شادی مسلم ترین حق شماست.

و اما از شبنم بگم که میگه خوبم ولی حس من اینو نمیگه!به نظرم قاطی شدن هورمون هاش و زردی کارن(10.3 از کف پا که فعلا گفتن فقط شیر زیاد بهش بدین و خنک نگهش دارین )و البته دردهای سزارین(که نمیدونم چرا برای شبنم ادامه دار شده!من بعد از دو روزبیمارستان، روبراه شدم!همه کارامو خودم میکردم نمیدونم بنیه من قوی بود یا به دکترم ربط داره!ولی شبنم هنوز اذیته) و حساسیت های سعید(که منو یاد حساسیت های مهدی میندازه!نمیدونم چرا مردا وقتی پدر میشن فکر میکنن فقط خودشون به فکر بچن و بس!) اذیتش میکنه. 

اولین یلدای کارن بود ولی شبنم حتی لباس هندونه ایشو، تنش نکرد!!!بی حوصله بود و به اصرار زیاد ما فقط چند دقیقه آوردش و چند تا عکس ازش گرفت!

منم بعد از زایمان از نظر روحی کمی اذیت بودم. دلم میخواست همش گریه کنم و کاملا شبنم رو درک میکنم. خدا کمک کنه که زودتر هم خودش و هم عشق خاله روبراه بشن.

یکم از سعید هم دلخورم!دیشب خیلی دلم گرفته بود و کلی گریه کردم. نمیدونم شایدم من زیادی حساسم!وقتی دوستامون بهش گفتن کی سور میدی؟گفت سور اصلی من جنوبه!!! (سعید جنوبیه و خونوادش اونجان)و بعدش شبنم به اعتراض دوستان که گفتن چرا جنوب؟ گفت من خونوادمو میبرم!!!

نمیدونم شاید حق داشته باشه ولی این حرفش دلمو شکست!نمیگم اونجا جشن نگیره، بالاخره ما هرچقدر هم خوب باشیم، پدر مادرش نمیشیم ولی به نظرم نباید این حرفو میزد!همه خونواده ما اینجان، همه بیان جنوب؟!میشد یه مهمونی اینجا گرفت یکی هم اونجا.

بگذریم ولی خیلی دلم گرفت. 

نویان من حافظ میخونه. قربونش برم من.

این هم از فال حافظ امسال ما:

دلم نیومد عکس های کارن کوچولو رو نذارم. عشقه این جوجه. همش هم یا میخوره یا میخوابه.

نویان میگه این شیطون بلا همش خوابه

تقدیم به تمام خاله های خوش قلب و پاک دنیا. 

من یک خاله ام.....

وقتی خبر مادر شدن خواهرت را میشنوی روح تازه به جانت می آید و دلگرم میشوی.

وقتی خواهرزاده ات میخندد، دندانش نیش میزند، حرف میزند، راه میرود و قد میکشد، تو میمانی و یک دنیا عشق به لحظه لحظه هایش. 

وقتی خواهرزاده ات با صدای شیرینش صدایت میکند، درست همان وقتی که میگوید:  "خاله"  هر بار ته دلت از جا کنده میشود، انگار عاشقی.

گویی پس از عشق مادر، عشقی شیرین تر از عشق خاله به بچه ی خواهر نیست.  

غم خواهرزاده آتش به جانت می کشد .

حاضری جانت را بدهی برای یک لحظه لبخند از ته دلش.

حاضرم تمام دردهای عالم را به جان بخرم، تا بخندی و هر لحظه شاد شاد شاد باشی.

این مجموعه کتاب های "می می نی" رو برای نویان گرفتم. کتاب های خیلی خوب و آموزنده ای هستن و برای گروه سنی نویان مناسبن. شعرهای ناصر کشاورز هم واقعا عالین. قیمتشون هم مناسبه. نویان عاشق می می نیه. اینو واسه اون دسته از دوستانی گذاشتم که در مورد کتاب معرفی شده روانشناس ازم پرسیده بودن . من خودمم اون مجموعه رو هنوز نگرفتم، چون حس کردم برای الان نویان زوده و از این مجموعه خیلی راضیم.

فرشته ای به نام کارن

برای کارنم: امروز روز توست. روزی که به دنیای ما قدم خواهی گذاشت و فرشته ای زمینی خواهی شد. تو می آیی تا شبنمه جانم مادر و رنگ زندگی شادتر شود.تا لقب دوست داشتنی "خاله"  را به من هدیه کنی. عزیز خاله به سلامت به این دنیا بیا و با شادی زندگی کن و تمامی سهمت از گل های خنده را از زندگی بگیر و بدان که ما بهترین ها را برایت آرزو میکنیم.

برای سعید و شبنم عزیزم: امروز آخرین روز با حال و هوای دونفره بود.زین پس اولویت ها رنگ میبازند و همه چیز حول کارن خواهد چرخید. سخت ترین و بی شک شیرین ترین لحظات زندگی دربرابر شماست. تا میتوانید این لحظات را غنیمت شمارید و از ثانیه ثانیه هایش لذت ببرید که روزهای کودکی همچون رعدی کوتاه میگذرد و تنها افسوس از دست دادنش خواهد ماند. بهترین هدیه خداوند مبارکتان باد. دوستتان دارم. شاد و سلامت باشید...

این اتاق فوق‌العاده، اتاق کارن(karen) کوچولو عشق خالست. من که عاشق اتاقشم. اینم بگم که تزیین پوشک ها کار خودمهههه.

آقا "کارن"، نفس خاله، یکشنبه 26 آذر 1396 تحت نظر دکتر  نگین رضاوند با روش سزارین (البته با کلی پارتی بازی و زحمت زیاد برادرشوهرم و سفارش دکتر ملک خسروی از آمریکا) تو بیمارستان امام سجاد کرمانشاه، پا به دنیای ما گذاشت. 3kg وزنش بود و 48cmقدش.

جالب بود نویان متولد 6/29 و کارن 9/26 و هردو یکشنبه دنیا اومدن خخخخ

مهدی شنبه و یکشنبه کنگاورکلاس داره. واسه اینکه رفت و آمدش هم کمترشه شنبه شبا رو تو مهمانسرای اساتیدمیخوابه و من و نویان مهمون مامان بابا هستیم. 

یکشنبه صبح که بیدار شدیم مامان و بابا با شبنم رفته بودن بیمارستان و قراربود به خاطر نویان وقتی شبنم رفت اتاق عمل، خبر بدن که من و نویان هم بریم بیمارستان. بادکنک و تزئینات برای اتاق کارن گرفته بودم. با نویان آماده کردیم و حوالی 12:30 ظهر بود که راهی بیمارستان شدیم.

کارن برای نویان موجودی عجیب بود. اصلا فکر نمی کرد اینقدر کوچیک باشه!!! و قطعا باورش نمیشه که خودش هم این اندازه ای بوده!!!!(البته 700 گرم بیشتر)

سعی میکردم خیلی مراقبش باشم و کارن زیاد حساسش نکنه. ولی حساس شد!!! وقتی میخواستیم بیایم خونه، میگفت مادرجون پدرجون هم بیان و براش عجیب بود که اونا خونه نیستن!!!یه کمی بهونه گرفت و خوابید. وقتی بیدار شد بابام اومده بود، مهدی هم همین طور.

با بابا و مهدی و نویان رفتیم بیرون وتو نوبهارپلازا کلی پله برقی سواری کردیم که خیلی دوست داره و براش بادکنک فویلی Baby عین بادکنک کارن خریدیم و با هم بیرون شام خوردیم. 

به سفارش دوست خوبم "الهه"عزیز و مقالات روانشناسی، برای نویان یه ارگ خریدم و دادم سعید که به نویان بده و بگه از طرف کارنه.

ذوق و شوق نویان دیدنی بود. عاشق ارگ شده بود. اینکه صدای خودشو از میکروفن می شنید، براش خیلی خنده داربود!!!خلاصه اینکه برای شروع کار فکر کنم خوب پیش رفت.

دو روزی که شبنم بیمارستان بود، من مرخصی گرفتم و پیش نویان موندم. روز دوم بیمارستان، نویان تو ماشین خوابش برد و کل مدت ملاقات خواب بود و ساعت ملاقات که تموم شد بیدار شد.چند ساعتی مامان رو فرستادم خونه تا استراحت کنه و مهدی و نویان هم با هم رفتن پارک و من و مامان سعید (که ازخوزستان اومده) پیش شبنم موندیم. 

به خاطر اثرات پمپ درد، شبنم مدام خوابالو و خواب بود. ولی بالاخره موفق شدیم کارن خان تنبل رو وادار به گرفتن شیر مادر کنیم و کلی همه مون خوشحال شدیم(روز قبل خیلی کم شیرمادر خورده بود و بیشتر با قاشق شیر خشک بهش داده بودن)

(فکر کنم لازم باشه توضیح بدم که لباس هاش تو دراورش چیده شدن!!! آخه وقتی عکس سیسمونیشو تو صفحه اینستا "سیسمونی کودک" گذاشتن، تنها کامنت هایی که گرفتیم در مورد تعداد کم لباس ها بود!!!!گفتم اینجا از قبل توضیح بدم که حوصله دونه دونه جواب دادن ندارم خخخخ )

نبات خاله امروز یکمی زردشده. برای تست زردی(غیر تهاجمی با دستگاه ازوسط پیشونی) رفتن کلینیک مادر، که ظاهرا دستگاهشون خراب بوده وگفتن فردا. ایشالا که زردیش هم کم باشه و نیازی به فتوتراپی پیدا نکنه که البته اگرم پیدا کنه، چیز مهمی نیست.

قدمت مبارک 

تو که در این برگ ریزان عشق

در این سرا 

پاییز را به شکوفه های عشق

پیوند زدی 

ماندنت تا حالاها

ماندگار......❤️❤️❤️❤️❤️

نویان و کارن جان به محفل ما عشق می بخشین 

دوستتان داریم .....

#ن.آتش

روزاول اصلا نمیتونستم بگم شبیه کیه. ولی تو عکس پایین کاملا شبیه شبنم و مامانمه.

عکس پایین، اولین دیدار کارن و نویان، پسرخاله های دوست داشتنیه.

و در نهایت نویان و ارگی که مثلا کارن براش خریده

مامان عاشقته همه هستی من.

انتظار تب دلتنگی 

نگاه است

 درسکوت یک 

فریاد...

وتو دراین سراپردهحضور

قدم بر چشمانی می گذاری

که

عشق درحسرت شبانه اش

همیشه

آه می کشید

شاید فرش مخمل احساسم

در پاییزشکوفه باران شود......

#ن.آتش 

(شعر بالا هم از بابام برای کارن کوچولو)