دردهایت به جان پر دردم

دردهات همه چی رو از یادم برد. تموم دردها و کلافه گی هامو. شب عاشورا بود، جمعه پردرد. اولین بار بود که بردیمت بیرون هوایی تازه کنی و توتموم مدت خواب بودی. نزدیک ساعت 9 شب بود که تو ماشین با فریاد از خواب پریدی. چنان به خودت میپیچیدی که میترسیدم از دستم رها بشی. لرزش چونت چنان دلمو به درد میاورد که حس میکردم ثانیه ای بعد از ضربان میوفته. تاب دیدن اشک هات  رو نداشتم. اول فکر کردم گشنته ولی اشتباه میکردم. دل درد دیوونت کرده بود و من مدام از خدا میخواستم که دردهات رو قسمت من کنه و تورو آروم. بند بند وجودم ناراحت ناآرومی هات بود و بدتر از همه که در تسکینش هیچ کاره بودم. اون شب تا صبح نخوابیدی و جیغ زدی و گریه کردی و من اون شب فهمیدم که مادر چه موجود عجیبی است! بهم گفتن این درد کولیکه و تا سه چهار ماهگی هر شب همینه و شب به شب هم بیشتر میشه! دلیلش هم اینه که سیستم گوارش نوزاد هنوز به تغذیه جدید عادت نداره! دنیا روی سرم آوار بود و بزرگترین غصم این بود که گفتن روزبه روز بیشتر میشه! من طاقت زجه های پر دردت رو نداشتم و اشک هات مثل سرب مذابی به وجودم میریخت. گفتن دردت با صدای جاروبرقی یا سشوار از یادت میره! یا اینکه ماشین سواری کنی و اگه هم درد سر ساعتش شروع نشه تو آروم میشی! در مورد صدای سشوار درست میگفتن. وقتی دردت کمتر بود صدای سشوار حواست رو پرت میکرد و میخوابیدی. علتش هم اینه که میگن تداعی کننده صدای شکم مادره برات عزیزدلم. تو رو تو آغوشم میفشردم جوری که گوشت روی قلبم باشه و سشوار رو روشن میکردم و تو کمی بعد مثل فرشته ای پاک آروم میشدی و میخوابیدی! البته وقتی دردت زیاد بود دیگه جواب نمیداد. جالب این بود که صدای ضبط شده سشوار بی تاثیر بود و تو اورجینال رو فقط میپسندیدی! اون شب سخت با تموم اشک و آه هاش سحر شد. ولی دل من شب سیاه بود و دلنگرانی شب های بعد دیوونم کرده بود!شام غریبان بود، شیر نذری رو پخش کردیم، شمع روشن کردیم و با بابا گفتیم تو ماشین دور بزنیم تا از ساعت شروع بگذره که شاید دردی شروع نشه که از بخت بد ما دزدگیر ماشین بازی درآورد و تو بیدار شدی و همون اشک ها و دردها. بابا عصبی شده بود و تند رانندگی میکرد و من فقط اشک میریختم و قربون صدقت میرفتم که به یکباره آروم شدی. درد تا دو ساعتی باز هم میومد ولی قبل از شدید شدنش با همون نق اول با سشوار آروم میشد! و خدا بخواد بعدش هم برطرف شد! و تا امروز که مینویسم برنگشته و من امیدوارم که دیگه اون شب هرگز و هرگز برنگرده!

دلنگرانی امروز من حلقه ختنه است که 9 روز گذشته و هنوز نیوفتاده! و تو که امروز  نا آرومی  و از صبح نخوابیدی! و من که میترسم نکنه حلقه اذیتت میکنه! البته بررسی کردم و به ظاهر عفونتی  نداری. حال عمومی خودم خیلی بهتره ولی تو هنوز به شیر من رضایت نمیدی! حتی پس از ساعت ها خوردن شیر من، باز هم طلب شیر خشک میکنی و من نگرانم که بزرگتر شی و دیگه شیر منو نخوری! چون هم شیر خشک خوشمزه تره و هم خوردن شیر مادر برات زحمت داره! وقتی ولش میکنی صورت نازنینت خیس عرقه. فدای صورت خسته از شیر مادر خوردنت برم من.

در آخر میخوام بگم عاشقتم، به اندازه ستاره های آسمون، اندازه تموم خط خطی های دفترهای مشق بچه ها، قده تموم دنیا.

فدای اخمت بشم من.