نامه اول به فرزندم

سلام عشق مامان. حالت خوبه عزیزم؟ این اولین نامه ایه که برات مینویسم. برای تویی که هنوز به من و بابایی افتخار حضور ندادی و شاید هم هیچوقت نخوای بیای پیشمون!!!! دیشب اولین نشونه های نبودت اومد سراغم و بدجور حالم رو گرفت. خیلی سعی کردم به خودم مسلط باشم، حداقل به خاطر بابایی. سرم که به بالشت رسید اشک امونم رو برید.

کوچولوی نازم نمیخوام ناراحتت کنم. عزیز مامان، میدونم که تو آسمونا جات راحته، میدونم که دوست نداری بیای تو دنیای آدما. میدونم دلت میخواد یه فرشته کوچولو باقی بمونی. دنیای آدما پر از نیرنگه، پر از قتل و غارت، پر از بدی!!! نمیدونم شایدم خودخواهی منو باباییه که به خاطر خودمون میخوایم تو رو وارد این دنیای زشت کنیم!!! حق داری مامان. حق داری که نخوای پاتو تو دنیای زشت ما آدما بذاری. آدما خیلی نامهربون شدن. آدما خیلی وقته که جز خودشون دیگه هیچی براشون مهم نیست. خیلی وقته که آدما از آدما دور و دورتر شدن

ولی مامان، دل منو بابا خیلی برات تنگه میدونم که تو این دنیای پر از بدی نمیتونم بهت قولی بدم!!!ولی مطمئنم با همه وجودم ازت مراقبت میکنم. برات میجنگم و نمیذارم زشتی های این دنیا باعث آزارت بشه. عزیز دلم شاید مامانت خیلی خودخواهه ولی تو باهاش مهربون باش. مامانی 7 ماهه که انتظارت رو میکشه. دلت میاد هر ماه اشکاشو ببینی؟! مامانی خسته شده و ناامیده. احساس میکنه باهاش قهری!!! عزیزدلم نمیدونی که چقدر دوست دارم. نمیدونی که چقدر حسرت روزی رو میکشم که تو شکمم حست کنم. تو باشی، خود خودت، نه توهمت!!! امروز آسمون دل مامانی بدجوری ابریه. ببخش اگه با درد و دلام ناراحتت کردم. میدونم تو آسمونا همه چی خوبه ولی دلم میخواد بهت بگم مواظب خودت باش گلم. میبوسمت و خدانگهدار

 

این ماه زودتر از همیشه، 25 سیکلم، وقتی که اصلا منتظرش نبودم، همه چی تموم شد.