پیکاسو من!!!!

 این فرشته کوچولو همون نویان کوچولوه که هنوز خودم هم باور ندارم  اینقدر بزرگ شده! عکس های پارسالش رو که میبینم هول برم میداره که افسوس چقدر زود گذشت!!!! و بیشتر عزمم رو جزم میکنم که از حضورش نهایت لذت رو ببرم.  زندگی بهم یاد داده که باید قدر امروز رو همین امروز دونست و فردا که شد همه چی تمومه و اگه تمام دانشمندان و فلاسفه دنیا هم جمع بشن نمیتونن لباسی رو که دیروز تنم بود تغییر بدن! خوب میدونم که گذشته گذشته و باید حال رو دریابم.



این نقاشی ( از نظر من قشنگ و شاید از نظر بقیه خط خطی بی سر و ته) یه دنیا برام ارزش داره. این اولین نقاشی نویان منه که جمعه 12 آذر 1395 وقتی تو 15 ماهگیه کشیده. عاشقتم همه هستی مامان.



این روزها  گاهی نفس مامان تب خفیف (تا نزدیک 38 درجه) رو تجربه میکنه، بی هیچ علایم دیگه ای! که با پاشویه کنترل میشه (البته میدونین که، پاشویه یه اصطلاحه. منظور اینه که با آب ولرم و دستمال، روی شکم و رون ها و پیشونی رو نمناک کنیم. تاکید میکنم که آب نباید خنک باشه) و کمی هم بی اشتها شده . فرنی که عاشقش بود رو دیگه نمیخوره! سوپش هم همین طور. و فقط به غذاهای ما علاقه نشون میده! شاید هم دیگه براش تکراری شدن!
علیرغم نظر پزشک ها که میگن تب و دندون ربطی به هم ندارن، من فکر میکنم نویان درگیر درآوردن دندونه! دستش هم تو دهنش میکنه و از ماساژ لثه هاش لذت میبره. لثه هاش هم به نظرم کمی متورم شدن.
علاقه عجیبی به خوندن کتاب شعر پیدا کرده و تا روی تابش میشینه میگه برام کتاب شعر بخونین و ما هم با کمال میل براش میخونیم. علاقه به انیمیشین های موزیکال مثل "پیرمرد مهربون" و "شب یلدا" هم به قوت خودش باقیه.
جدیدا یاد گرفته چه جوری ببوسه. بوسه های خوشمزه صدادار  قربون بوسه هات بره مامان.
این تعطیلات شراره از اصفهان اومد و کلی پیش هم بودیم و جالب اینکه نویان کمتر باهاش غریبی میکرد. فکر کنم معرفی مداوم خاله شراره از روی دیوار خاطره مامان (البته به اصرار خود نویان) بی تاثیر هم نبوده.