تندیس

تابلوهای تندیس رو که تو نت میدیدم غبطه می خوردم و با خودم میگفتم چرا همه امکانات ماله تهرانه!  مگه ما دل نداریم!  چرا اینجا شرکتی نیست که قالبگیری و ساخت تندیس پسر منو انجام بده! تا اینکه تو اینستاگرام دیدم که پک های قالبگیری هست و میشه اینترنتی سفارش داد و تو خونه قالب گیری کرد. با یه دنیا اشتیاق شروع به تحقیق تو این زمینه کردم. قیمت پک ها خیلی متفاوت بود از 60 تومن تا 300 تومن!  تو همین تحقیقات بودم که الهه جون،  از دوست های خوب مجازی نظرمو به یه کامنت تو دیجی کالا جلب کرد. یکی نوشته بود این قیمت ها اصلا منصفانه نیست!  موادش "آلرژینات " مخصوص قالب گیری دندون پزشکیه و قیمتش خیلی کمتر از این حرف هاست!  با فرخ عزیز که تو کار دندونسازیه صحبت کردم و قرار شد برام آلرژینات بفرسته و داستان قالب گیری ما شروع شد.

جونم براتون بگه که اگه خواستید آلرژینات بخرین حتما حتما همینی که تو عکس گذاشتم رو بگیرین ( آلرژینات کروموژل مارلیک).  قیمتش هم از 12 تا 15 تومنه و تو لوازم پزشکی و دندون پزشکی فروشیا پیدا میشه و یه بسته برای کل قالبگیری زیاد هم هست! آلرژینات یه پودر زرد رنگه که وقتی با آب سرد قاطی میشه رنگ نارنجی به خودش میگیره و موقع سفت شدن  دوباره زرد میشه.  اولین قدم انتخاب یه ظرف مناسبه.  ظرف مناسب ظرفیه که دست یا پا کاملا و بدون تماس با جداره و کف ظرف، توش جا بشه.  من از سطل های یکبار مصرف برای دست و یه قابلمه استیل کوچیک برای پای نویان استفاده کردم. سرعت عمل تو این کار حرف اول رو میزنه.  اول آب سرد رو تو ظرف بریزید (تاکید میکنم حتما خنک باشه که مواد زود سفت نشن و زمان بیشتری برای مخلوط کردن داشته باشین) و بعد پودر رو بهش اضافه کنین. با همزن و با نهایت سرعتی که میتونین مواد رو ترکیب کنید تا یکدست بشه.  وقتی رنگ مخلوط به زرد متمایل شد فرصت زیادی ندارین و باید سریع دست یا پای نی نی رو تو مواد بذارین و دو دقیقه ای بی‌حرکت نگهش دارین تا آلرژینات خودش رو بگیره.  بعد از لاستیکی شدن مخلوط، دست یا پا رو به آرومی خارج کنین.  مواظب باشین که قالب پاره نشه و صدمه نبینه. حالا میتونین گچ و آب رو مخلوط کنین و تو قالب بریزین. 24 ساعتی زمان بهش بدین،  بعد به آرومی قالب رو پاره کنین و تندیس های ناز رو خارج کنین.  حتما از دیدن تندیس ها، حسابی هیجان زده میشین. تندیس های دوست داشتنی که ریزترین جزییات هم روشون حک شده. تندیس ها رو چند روزی کنار بذارین تا کاملا خشک بشن. بعد با اسپری رنگش کنین. برای شناسنامه قاب میتونین از لوگو های آماده که تو نت هست استفاده کنین و اسم نی نی و تاریخ قالبگیری رو روش بزنین و تو قابش نصب کنین.



البته این کم هزینه ترین راهه وگرنه میشه یه شناسنامه فلزی هم سفارش داد. قابش هم باید عمق داشته باشه.  قاب نویان ده سانتی عمق داره و مربع توش 50*50. که حامد عزیز پسر عمه مهربون نویان براش درست کرده. تندیس ها رو با چسب یک دو سه،  تو قاب بچسبونید و از جاودانه شدن دست و پای نی نی نازتون لذت ببرین. اگه میخواین تندیس رو درست کنین چند نکته رو در نظر بگیرین :

اول اینکه باید موقع قالبگیری، نی نی تکون نخوره. من وقتی خواب نویان عمیق بود، قالب میگرفتم.  البته بگم که یه بار قبل سفت شدن آلرژینات بیدار شد و کل تخت رو با آلرژینات زرد کرد!  ماجراها داشتیم تا به تندیس رسیدیم خخخخ 

نکته دوم اینکه باید سرعت عملتون خیلی بالا باشه و برای مخلوط کردن پودر و آب حتما از همزن استفاده کنید. چون باید کاملا پودر حل بشه و زمان زیادی هم ندارید وقتی رنگ پودر دوباره به سمت زرد شدن بره وقتشه و اگه قالبگیری انجام نشه مواد سفت و بی فایده میشن. 

نکته سوم اینکه هرچی نی نی ها کوچولو ترن بهتره،  هم قالبگیری راحت تره هم تندیس ها کوچیک تر و قشنگ تر. 

نکته آخر اینکه اگه موقع خارج کردن تندیس مثلا یه انگشت شکست، اصلا ناراحت نشید به راحتی با چسب یک دو سه،  میشه مشکل رو حل کرد.

این قاب برای من یه دنیا خاطره است.  قالبگیری ما تو آبان ماه 95 شروع شد. اوایل آزمون و خطا زیاد داشتم.بار اول آب گرم ریختم رو آلرژینات، که هم دمای بدن نویان باشه، ولی اصلا فرصت نشد مخلوطش کنم، سریع سفت شد! یه بار دیر قالب گرفتم و موادم سفت شد! یه بار نویان بیدار شد و تکون خورد و خراب شد! یه بار قالبم پاره شد و تندیس اصلا خوب نشد! خلاصه کلی ماجرا داشتم! نصف بسته آلرژیناتی که فرخ مهربون، رایگان بهم داده بود تموم شد و من هنوز تندیس هامو کامل نکرده بودم!  این بود که آلرژینات سفارش دادم که یه مارک دیگه بود و بدرد نخور!!! اصلا تغییر رنگ نمیداد و سفت نمیشد!  متاسفانه ایرانی بود!  بابا رفت و همون مارک مارلیک رو برام پیدا کرد و بالاخره 26 آبان 1395 قالبگیری از دست و پای پسرکم تموم شد. برای قالبگیری از دست یا پا بهتره مثلا تو بغل باباش یا روی تاب خوابیده باشه (دست و پا آویزون باشه) که به راحتی بشه دست یا پاشو تو ظرف گذاشت، بدون اینکه نی نی اذیت بشه. دنبال قاب مناسب هم کلی گشتم و پیدا نکردم.  یه جا به بابام گفته بود 50 تومن هزینه ساختش میشه. تصمیم گرفتیم بدیم بسازن که حامد عزیز زحمت کشید و این قاب دوست داشتنی رو برامون ساخت. بالاخره 21 بهمن 1395 تابلو تندیس های نویان من کامل شد. من و مهدی که خیلی خیلی دوستش داریم. یه دنیا خاطره است. یادآور یکی ازدوست داشتنی ترین دوران زندگی ما که دیگه تکرار نمیشه...