یاران قدیمی بدرود

آشنایی ما به سال 82 برمیگرده. وقتی تازه با مهدی آشنا شده بودم و گفت یه دوستی داره که از ابتدایی همکلاسن و الان هم یه رشته و یه دانشگاهن!خلاصه که مهدی و معین همه جا با هم بودن و بودن کنارشون حسابی به من انرژی میداد.اینقدر شوخی میکردن و همو دست مینداختن که امکان نداشت از خنده دل درد نگیری!!!باید حسابی حواست بود که سوتی ندی وگرنه بیچاره بودی. امان از خاطرات!!!دانشگاه رازی، دانشگاه آزاد، بین دو کوه چالابه که هیچ وقت آفتاب نمیگیره، دورهمی های پر خاطره، جشن ها،جهازبرون و اسباب کشی های ما، گل کمربند تو چاه فاضلاب تالار، سراب نیلوفر و پانتومیم، افتادن مهدی تو سفره، سورپرایز تولد شراره و پاپتی، شمال،گم شدن تو سیاهکل، صدای مهیب آبگرمکن ویلا، ریختن روغن رو شلوار و و و هزاران خنده و خاطره دیگه. نمیدونم تا کی باید متن خداحافظی بنویسم!!!امان از فاصله ها، امان از دوری ها، امان از مهاجرت ها!!!امان از...

معین و پریا عزیزم، قدیمی ترین دوست های متاهلی، هر جا که هستین تنتون سلامت، دلتون شاد و لبتون خندون. بهترین ها رو براتون آرزو میکنم. دوستتون دارم و به امید دیدار...