بدرود یک هزار و سیصد و نود وهفت لعنتی!!!

وقتی که پدر هست خونه دل یه دختر همیشه گرمه. بابای خوبم تولدت مبارک.20 اسفند تولد بابا و دوست عزیزش عمو بهرام دوست داشتنی بود، که همگی خونه اونا دعوت شدیم و یه شب پرخاطره و شاد ساختیم. تنتون سلامت و دلتون شاد.اون شب حسابی از ته دل خندیدین و خندیدیم.

از کجا بگم که دلم خونه!!!! انگار این ویروس ها و بیماری ها ولکن ما نیستن!!! ده روز پیش نویان دوباره مریض شد!!! حالت هاش مثل سرماخوردگی بود ولی یکم که ازش گذشت، تب کرد. بردمش دکتر و گفت احتمالا ویروسه ولی اگه ترشحات بینیش رنگی شد یا بعد از سه روز بازم تب داشت کوآموکسی کولاو رو شروع کن. تب نویان همون شب قطع شد و دقیقا سه روز بعد دوباره شروع شد!!!! هر شب تب میکرد!!! از جمعه 24 اسفند هم عفونت به چشماش زد!!!! چشماش اینقدر قی میکرد که پلکاش بهم میچسبید و نمیتونست چشماشو باز کنه!!! خلاصه که دوباره راهی دکتر شدیم و درگیر قطره و پماد چشمی!!! پمادش رو تو خواب میزدم و ای بدک نبود. ولی امان از قطره چشمش!!! چشماشو میسوزوند و هر 6 ساعت برای ریختن قطره داستان داشتیم!!!! نویان بی حال و مام بی حوصله(البته بگم من و مهدی هم مریض شدیم و کار مهدی حتی به سرم کشید!). این داروها و کشمکش های دارو خوردن هم به شدت لجبازش کرده بود و البته بداخلاق!!!! هر شب به خودم قول میدادم صبور باشم!!! بچه که تقصیری نداره!!! ولی افسوس که موفق نبودم و عذاب وجدان راحتم نمیذاره!!!بچم به شدت بی اشتها شده و تقریبا از دم زندس!!!! خدایا لطفا لطفا یکم ما رو بیخیال شو!!!!

جمعه 24 اسفند 1397 جشن نوروز مهدکودک باران دعوت بودیم. بمونه که با بداخلاقی های نویان با چه بدبختی ای رفتیم و جشن از ساعت 17 بود ولی ما ساعت 20:30 رسیدیم!!!ولییییی شب خیلی خوبی بود. جشن تو تالار یاس سفید برگزار شد و گروه رقص کردی و حاجی فیروز و عمو نارنجی و خلاصه برنامه هاشون جالب بود. مهربد(دوست جون جونی نویان) هم اومده بود و این دوتا بچه کلی با هم رقصیدن و کیف کردن. میدونستم با هم خیلی صمیمی شدن ولی این حجم محبت بینشون رو باور نداشتم. واقعا ذوق زده شدم براشون. مهربد،سه ماهی از نویان بزرگتره ولی ماشاا خیلی درشته. اینقدر که ما حس کردیم رشد نویان خوب نبوده و از دکترش پرسیدیم و البته دکترش گفت قد و وزن نویان نسبت به سنش عالیه.

سعی کرده بودن تموم رسم و رسوم نوروز رو تو جشنشون جا بدن. از قاشق زنی و آتیش بازی تا شکستن کوزه و ...

گرچه اولش حالمون خوب نبود و دیر رسیدنمون باعث شد جای درست و حسابی ای هم نداشته باشیم، ولییییی خیلی شب خوبی بود و من به خاطر شادی نویان کلی خوشحال بودم.

وقتی عیدی مربی هاشو دادم گفتم که احتمالا تا بعد از تعطیلات نویان مهد نمیاد که هم حال خودش روبراه بشه و هم بچه های دیگه ازش نگیرن. که زهرا جون گفت فقط یه عیدی براش درست کردم حتما بیاین ببرین.این خوک نمدی خوشگل، همون عیدی مهدکودکه.

جونم براتون بگه که تب کردن های شبونه نویان، با وجود مصرف آنتی بیوتیک همچنان ادامه داشت!!! این بود که هدا گفت تا تعطیلات نشده یه سری آز خون و ادرار ازش بگیرین!!! کی؟! 27 اسفند!!! یاد دوست دبیرستانم "مهسا" عزیز افتادم که مسئول کنترل کیفی آزمایشگاه رازی بود. بهش پیام دادم و گفت صبح بیاین تا جاییکه بشه سعی میکنم جوابا رو قبل تعطیلات به دستت برسونم. 27 و 28 اسفند رو مرخصی گرفته بودم که شاید بشه یکم خونه تکونی کنم! که هر دو روزش درگیر آزمایشگاه و دکتر و ... شدم. دوشنبه 27 اسفند 97 من و مهدی و نویان راهی آزمایشگاه رازی شدیم و مهسا جان زحمت کشید و زود کارمونو راه انداخت. از گل پسرم بگم که 5 شیشه خون ازش گرفتن و آخ نگفت!!! شجاعتش قابل تحسینه ولی این توداری بیش از حدش نگرانم میکنه!!! از قبل براش توضیح داده بودم که روندش چه طوریه و یکم درد داره،حتی بهش گفتم اگه درد داره گریه کنی ایرادی نداره، ولی بچم صبورتر از این حرفا بود!!! این حجم خونی که ازش گرفته بودن بی حالش کرده بود و رنگ به رو نداشت. مامان برات بمیره که تو این سال 97 لعنتی اینقدر اذیت شدی!!! این لیموزین هم جایزه رفتار عالیش تو آزمایشگاه بود(خودش انتخاب کرد، قیمتش سرسام آور بود 110 تومن یه ماشین کوچولو!!!! ولی هرکاری کردیم نتونستیم تصمیمش رو عوض کنیم و چون بهش حق انتخاب داده بودیم، نمیشد زیرش بزنیم و براش خریدیم). جالب اینکه از شب قبلش دیگه تب نکرد. قی چشمش هم تقریبا برطرف شده ولی سرفه اذیتش میکنه.

صبح 28 اسفند، چشمامو که باز کردم به مهسا پیام دادم و چون هنوز جواب همه پارامترهای آزمایشش آماده نشده بود (آهن و ویتامین دی و ...) از رو سیستم برام عکس گرفت و فرستاد. تقریبا همه چیش خوب بود جز ESR 1h که منو دیوونه کرد! (رنج نرمالش 15 بود که آز نویان 55 رو نشون میداد!!!)مهسا برام نوشت عفونتش زیاده و حتما دکتر ببر. ساعت 8 صبح بود و هدا هنوز خواب بود. رفتم تونت و چک کردم و جلو چشمام تار شد! خدای من خدای من، فقط به نویانم سلامتی بده. دیگه هیچیییییی ازت نمیخوام. هدا جوابو دید و گفت نگرانیت بی مورده چون هموگلوبینش نرماله ولی یه متخصص اطفال یا عفونی هم ببینه بد نیست. دیروز صبح چی به من گذشت خدا میدونه. چقدر زار زدم خدا میدونه. چقدر التماس کردم خدا میدونه. 28 اسفند بود و دکترا در دسترس نبودن. دکتر خودش قبلا گفته بود تا 28 اسفند هستم، ولی من میترسیدم به خاطر چهارشنبه سوری (اون منطقه قیامت میشه) نیاد! شبنم از خواهر دوستش که متخصص اطفاله وقت گرفت و نویانو پیشش بردیم. نگرانیم بابت آزمایش رو که اونم رد کرد و گفت بالا بودنش بابت مریضی الانشه و تو بدنش التهاب هست. فقط چیز عجیب این بود که گفت بچم آسم داره!!!! فقط از رو صدای سرفه هاش!!!! بهش اسپری آسم و ... داد. من که اصلا جدیش نگرفتم!!! نویان کلا ده روز نیست اینجوری سرفه میزنه!!! اینهمه وقت، دکتر خودش تشخیص آسم نداد حالا از رو صدای سرفه فهمید آسم داره!!!خلاصه به سمت مطب دکتر خودش راه افتادیم. حدسم بی مورد نبود. پیش پای ما نیروی انتظامی ساختمون پزشکان رو تعطیل کرد و ما نتونستیم دکترش رو ببینیم!!! دیگه راهی جلو پامون نبود. با هدا مشورت کردیم و گفت نگران نباشین اصلا از روی سرفه نمیشه تشخیص آسم داد ولی داروها رو چک کرد و گفت داروهای بدی نیست و مصرف کنین. اسپری ها هم ضرر نداره و برای تسکین سرفه هاش کمکش میکنه. بالاخره نسخه رو پیچیدیم. برای اسپری ها یه دستگاه به اسم "دمیار" بهمون معرفی کردن که مثل ماسک اکسیژن میمونه و زدن اسپری ها رو برای بچه ها راحت تر میکنه. عزا گرفته بودم چه جوری برای نویان بزنم ولی یه فیلم که روش استفادشو نشون میداد از نت گرفتم و براش گذاشتم و اونم دید و بعدش راحت اسپری ها رو زد. راستی دوتا عروسک نمایشی دستی براش خریدم (گاوی و الاغی) خیلی خوب باهاشون ارتباط گرفته و اون دوتا تو خیلی مسائل (خوردن دارو و زدن اسپری و ...)به من و مهدی کمک میکنن.

تو راه برگشت از مطب نویان تو بغلمون خوابید. هیچ کدوم نه حال چهارشنبه سوری داشتیم، نه دل و دماغشو. با این حال گفتم اگه نویان بیدار شد یه سر بریم باغ، آش بخوریم و از رو آتیش بپریم که بابا گفت شماها مریض بودین ما هم حال نداشتیم و نرفتیم!!!(شبنم و کارن هم مریض بودن).اولین چهارشنبه سوری عمرم بود که از رو آتیش نپریدم و دلم بین هیاهو زردی من از تو و سرخی تو از من جا موند!!! چهارشنبه سوری مبارک...

امسال خودمم برای خودم غریبم! همیشه اینقدر ذوق و شوق عید و چهارشنبه سوری و رسومات رو داشتم که سوژه شوخی همه بودم ولی الان کلی کارهای خونه تکونیم مونده!!! کارهای خودم که هیچیییییی. روحیه هیچ چی رو ندارم. خدایا کمکم کن.

همیشه میگفتم روز بد و سال بد وجود نداره!!! این ما آدماییم که اونا رو خوب و بد میکنیم!!! ولی سال 1397 واقعا برای من سال بدی بود!!! سالی لبریز از بیماری و ویروس های جورواجور که هنوزم درگیرشونم.سال نگرانی و دلشوره. سال اضطراب. یک هزار و سیصد و نود و هفت لعنتی برو و دیگه پشت سرت هم نگاه نکن! برو و با رفتنت درد و بیماری و غصه رو ببر. برو و دیگه برنگرد. جز تک و توک خاطرات و سفرهایی خوب، دیگه هیچ دل خوشی ازت ندارم. حس میکنم بدترین سال زندگی من بودی!!!

و اما یک هزار و سیصد و نود و هشت توروخدا با این سرزمین یکم مهربون باش! برای این مردم شادی و بهروزی بیار، رزق و روزی و سلامتی، دل خوش و هرچی که خوبه. لطفا لطفا لطفا سال خوبی باش.

پیشاپیش سال نو مبارک

راستی داشت یادم میرفت:

روز همه پدرهای مهربون و شوهرهای نازنین مبارک به خصوص بابای گل خودم و مهدی، همسر بینظیرم.

اوج و فرود زندگی

عکس بالا مربوط به جمعه 9 تیره که شبنم جون بابت حضور کارن عزیز، همه رو نهار به رستوران "نارون " دعوت کرد و کلی به همه خوش گذشت. 

این روزها زندگی بالا و پایینش رو زیاد نشونمون داد. تعمیرات خونه مامان اینا بیشتر از تصورمون طول کشید. اون طفلی هام خونه ما و شبنم و مامانی چرخیدن.  افسوس که یه بی ملاحظگی من و مهدی و جر و بحث سر مساله ای به کوچیکی داغ کردن نون صبحونه،  یه دعوا و دلخوری بین ما ایجاد کرد و چقدر افسوس خوردم که مامان و بابا مهمون ما بودن و از دیدن بحث ما ناراحت شدن! کاش بیشتر هوای همدیگه رو داشتیم و بعد از یه اشتباه کوچیک،  ادامش نمیدادیم و اشتباه های بزرگ تری نمیکردیم!!! البته بعدش از همه معذرت خواهی کردیم ولی میدونم که، گرچه خوب میدونن بین هر زن و شوهری بحث پیش میاد و هیچ ربطی هم به اونا نداشته،  ولی فراموشش نمیکنن!بیخیال... 



حالا از سری بازی های خلاقانه من و نویان جونی بگم. بازی اول 

مواد لازم : سبد لباس چرک کودک یک عدد،  شیرازه در رنگ و سایزهای مختلف به تعداد لازم خخخخخ 

مسئولیت گل پسری، وارد کردن شیرازه ها مناسب با سایز شیرازه و سوراخ های سبد بود.  که گاهی هم موفق نمیشد و غر میزد که مامان انجام بده.  بازی خوبیه،  پیشنهاد میدم حتما امتحانش کنین. 



بازی دوم هم که بازی مورد علاقه بچه هاست.  عشق به قابلمه و آب تو خونشونه! تو این بازی آب رو بین دوتا ظرف جابه‌جا میکنه.  سعی کنین صبور باشین و از خیس شدن فرش ناراحت نشین.  چیزی نیست تو این گرما زود خشک میشه خخخخ 



دیروز بیستم تیرماه و تولد نازنین ترین مامان دنیا بود. بهترین مامان و خوش اخلاق ترین عمو دنیا،  هر دو تو این روز به دنیا اومدن.  ما هم رفتیم خونه مامانی و برای مامان یه جشن تولد خودمونی گرفتیم. ایشالا که همیشه شاد و سلامت و سایه اش بالای سرمون باشه. 



حالا بگم از ویروس ناخونده نویانی که از پنجشنبه 15 تیر بدون دعوت،  مهمون پسرکم شده بود.  با تب (38.1 از زیربغل ) و اسهال(که البته تعداد دفعاتش زیاد نبود) شروع شد. آی که خدا هیچ فرشته کوچولویی رو مریض احوال نکنه که قوی ترین مادرها هم طاقتش رو ندارن! طبق تجربیات قبلی تصمیم گرفتم کمی صبوری کنم و سریع نبرم دکتر تا هم علایمش ظهور کنه،  هم تعطیلات بگذره و بتونم پیش دکتر خودش ببرم.  ولی سخت گذشت.  تبش نزدیک به موعد استامینوفن دوباره بالا میرفت و بچم بیحال بود.  شنبه رو مرخصی گرفتم و پیشش موندم،  عصر هم رفتیم پیش دکتر میترا همتی. مثل همیشه صبور و مهربون بود.  گفت احتمالا ویروسه که گلو و روده هاشو درگیر کرده.  گفت اگه ویروس باشه تا 72 ساعت تبش ادامه پیدا میکنه و اگه از فردا کم نشد بهش آنتی‌بیوتیک بده.  شربت سرماخوردگی هم روزی سه قاشق مرباخوری تجویز شد که پسری هم خیلی خوب تو خوردن داروهاش همکاری میکرد.  یه کپسول پروبیوتیک هم داد که روزی یه کپسول رو خالی کنم تو ماست و بهش بدم که چون نویان ماست نمیخوره من قاطی شربت بهش میدادم.  این کپسول به بهتر شدن عملکرد روده هاش کمک میکنه.  خدا رو شکر حدس خانوم دکتر درست بود و از یکشنبه علایم بهبودی نویان ظهور کرد و دوباره شد همون پسرک شیطونه دوست داشتنی مامان که مدام میخواد بره پشت پرده و قایم موشک بازی کنه یا چیزی رو تاب بده و بخونه  "تا تا آبیلا ناما ناما ناما نا " خخخخ 

نویانی تقریبا تمام کلمات رو با تغییرات آوایی تکرار میکنه.  اینقدر تعداد واژه هاش زیاد شده که واقعا نمیشه دیگه اینجا نوشتش.  ماشاا به پسرک شیرین مامان.

تاتاتور (تراکتور)، dolo (جلو)، انان (اذان)، dol (گل)، ایدا ایدا (اینجا اینجا)،bebij( ساندویچ،  که عاشقشه و میگه جلو دهنم بگیرین تا گاز بزنم)، آبوم (آلبوم)،  میینا (مضراب)،  اینون (سنتور)، آلی (خالی)، میتین (مهدی)،  bonoon (بیرون)،  و... 

راستی عشق نویان به شنیدن صدای اذان اینقدر زیاده و اینقدر بهونشو میگره، که مهدی اذان رو براش ضبط کرد و روزی n بار تلویزیون خونه ما اذان پخش میکنه!!!! 

یه چیز جالب دیگه اینکه نویان عاشق دیدن آلبومه،  روزی صدبار آلبوم میبینه با دقت تمام!  جالبه بدونین یه عکس از نذری شعله زرد مامان چاپ کردم که منم و نویان و دیگ شعله زرد و دست،  فقط دست مامانی که دیگ رو هم میزنه.  نویان تا به اون عکس میرسه ذوق میکنه و میگه "ماپو ماپو "(مامانی پوران)  و منو مست دقت و حافظش میکنه! 

از بعد بیماری یه کم بدقلق شده،  غذاش خیلی کم شده و گاهی بی دلیل گریه میکنه!  مخصوصا صبح ها که من باید برم اداره!  گیر میده که مدام بهش شیر بدم و اگه برم مثلا دستشویی،  چنان ننه من غریبم بازی ای در میاره و گریه میکنه که بیا و ببین!!!  امیدوارم موقتی باشه و دوباره بشه همون نویان آروم مامان... 

اینم بگم که، یه مادر و پسری هستن که سر کوچه ما گدایی میکنن.  ممکنه مادر و فرزند هم نباشن البته!  مهدی خیلی دلش برای بچه میسوزه.  چند روز پیش با نویان رفته بودن خرید،  مهدی دوتا تی تاب خریده بود و داده بود به نویان تا به پسرک بده و حس خوبی رو تقویت کرده بود.  از کارش خوشم اومد.  هم پول نداده بود و تکدی گری  رو رواج نداده بود، هم دلسوزی کرده بود و به خودش آرامش بخشیده بود و هم کمک کردن رو به نویان یاد داده بود.  آفرین به همسر نمونه من.